Psalm 23 en een bloem

Een paar dagen geleden vroeg ik me af of ik wel goed bezig was. Mijn gedachten gingen terug naar de leermomenten die ik op mijn opleiding gehad heb. Echt, het leren uit een boek is eenvoudig, maar het in de praktijk toepassen is een tweede. Ik deed wat er van me gevraagd werd, maar ik voelde toch dat ik ergens moest veranderen. Zoek dan maar uit wat dat is. Ik denk dat ik er nu achter ben gekomen wat dat precies is. Ik ben de afgelopen tijd teveel op mezelf gericht, zonder dat me er bewust van was. Misschien is het, het proces waar ik doorheen moet gaan en kan het gewoon best lang duren tot mijn bloem open mag gaan. Het enige wat ik moet doen is op God vertrouwen en mijn ogen op Jezus gericht houden, ook al heb ik soms het idee dat er meer uit me kan komen. Nou, vandaag was een dag dat ik echt tot mijn recht kwam. Bob Dylan roept op dit moment in mijn oren: ‘When you gonna wake up?’ Die vraag heb ik mezelf onbewust gesteld de afgelopen tijd. Ben ik zo beïnvloed door het studentenleven, die voor mij bestond uit het studeren, vrije tijd zoeken voor mezelf en zo veel mogelijk de veilige weg gaan? Ja, nu heb ik het gevoel dat ik wakker aan het worden ben en kan gaan bloeien. Ik verlang er echt naar om een kanaal van Gods liefde te zijn en een boom waar anderen de vruchten van kunnen plukken. Nog steeds komt het niet van de ene op de andere dag, maar de sleutel heb ik in ieder geval gevonden: leven uit Gods kracht en niet uit mijn eigen kracht. Psalm 23 heeft de afgelopen week echt tot mijn hart gesproken. Ik had deze Psalm al vaak gelezen, maar nu ik in Israel ben, krijgt het een vernieuwde betekenis. Jon Foreman heeft de tekst aangepast voor het lied ‘In the house of God forever’:

‘God is my shepherd
I won’t be wanting, I won’t be wanting
He makes me rest, in fields of green
With quiet streams
Even though I walk through the valley of death and dying
I will not fear, ‘cause You are with me, You’re always with me

Your shepherd’s staff comforts me
You are my feast in the presents of my enemies
Surely goodness will follow me, follow me
In the house of God forever’

Vannacht heb ik mijn rust gepakt, omdat ik de afgelopen dagen best laat naar bed gegaan ben. Gisterenochtend viel ik tijdens de overdenking van de shabbatsdienst bijna in slaap. Niet omdat de preek zo saai was, maar omdat ik gewoon erg moe was. Dat is niet zo handig, want ik ben verantwoordelijk voor het geluid van de dienst. Oftewel, ik zit achter de knoppen. Gelukkig hoef ik dan alleen maar te zorgen dat de spreker goed te horen is. Het wordt bij ons niet opgenomen, dus daar hoef ik me ook niet zorgen om te maken. John sprak hoofdzakelijk over hoofdstuk 12 van het bijbelboek 2 Samuel, net nadat David een grote zonde had begaan. Hij had overspel gepleegd met Bathseba en Uria, de man van Bathseba, in het front van een gevecht laten omkomen, zodat hij Bathseba als vrouw kon nemen. Hoofdstuk 11 eindigt met de woorden: ‘But the thing that David had done was evil in the sight of the Lord’. David zou niet meer de David zijn die hij was. De zonde die hij begaan had zou voor de volgende generaties gevolgen hebben. Op het eerste gezicht leek David ermee weg te komen, maar in 12:1 lezen we al dat God de profeet Nathan zond om hem te confronteren met de waarheid. Uiteindelijk erkent David dat hij een grote zonde begaan heeft: ‘I have sinned against the Lord’ (vers 13). Er is natuurlijk nog wel meer over te zeggen, maar het belangrijkste wat ik er nu uit wil halen is dat het soms heel makkelijk kan zijn om een zonde te begraven en er geen woord meer over te reppen, maar er gaat niets buiten God om. David dacht weg te komen met de zonde, maar God zond een profeet om Davids zonde aan het licht te brengen en een passende straf te geven. David reageerde op de juiste manier, want hij erkende dat hij verkeerd was, maar het was niet zonder gevolgen. Voor David telde het ook nog mee dat hij de koning van Israel was en een grote verantwoordelijkheid had om het volk heilig te houden voor God. Deze zonde was een reden voor andere volken om het te bespotten. Israel was apart gezet van andere volken, maar nu had het daarin gefaald, omdat het hart van de koning niet op God gericht was. God toonde genade, maar het kostte David wel zijn zoon en hij zou niet meer dezelfde koning zijn als daarvoor.

Laat dit moment in de geschiedenis van het volk Israel voor ons een voorbeeld zijn, namelijk dat we zelf ook moeten erkennen dat we zondig zijn. We kunnen alleen in contact komen met onze Maker en vrede met Hem sluiten als we om vergeving vragen en bereid zijn om onze levens te veranderen naar Gods maatstaven. Dat is mogelijk dankzij Jezus’ dood aan het kruis en Zijn opstanding uit de dood. We hoorden in de bijbelstudie van vanochtend ook dat Jezus inderdaad over redding, maar nog meer over het veranderen van onze levens. Dat kan alleen door de kracht van de heilige Geest, die we mogen ontvangen als we Hem daarom vragen. De afgelopen dagen hebben we met sommige gasten van de Shelter een discussie gehad heb over het hart van de mens: is die goed of slecht? De bijbel leert dat het slecht is en dat we alleen God ons kan veranderen. Er zijn in de wereld, in Europa, in Nederland, genoeg voorbeelden van de slechtheid van de mens. Wat hebben we er een puinhoop van gemaakt! Kortom, de enige manier om te veranderen, is om ons te laten wassen door Jezus bloed en kinderen van God te worden. Als je nog geen vrede gesloten hebt met God en je leven aan Jezus gegeven hebt, moedig ik je aan om dat snel te doen, want de tijd begint te dringen. Er komt een tijd dat God zogezegd de schapen van de bokken zal scheiden en het zal niet goed aflopen voor de bokken, degenen die Jezus niet kennen als hun Redder.

Er is een groot feest in de hemel als er weer iemand in het koninkrijk van God binnengekomen is. En hier ook! Mayan, een jonge gelovige, begon de zo’n twee weken geleden de Bijbelstudies te bezoeken en God heeft echt zijn hart aangeraakt. Hij zocht naar waarheid en redding uit het leven dat hij leefde, omdat hij wist dat hij verkeerd bezig was. Hij was verstrikt geraakt in magie, drugs, kortom een puinhoop. Het is bijzonder hoe God hem hier naartoe geleid heeft om Zichzelf aan hem bekend te maken. We kunnen echt zien dat hij aan het veranderen is en echt bereid is om zijn leven te veranderen. Een paar dagen geleden heeft hij samen met Maxim, een Armenische jood, alle boeken verbrand die een verkeerde invloed konden hebben. Dat is pas een getuigenis! Hij woont voor een jaar in Eilat, dus hij is heeft voor de komende tijd genoeg ruimte om zich als baby in het geloof de eerste stappen in het geloof te zetten. Geweldig toch?

Vanavond is de herdenkingsdag begonnen voor de gevallen soldaten van de afgelopen jaren. Morgenavond begint de nationale onafhankelijkheidsdag van Israel (de staat Israel werd in mei 1948 gesticht), hetgeen betekent dat er veel gefeest gaat worden in Israel. Hoe dat er precies uit gaat zien, ga ik morgen en overmorgen meemaken! Ook staan we weer met een tent op het strand en benutten we onze kansen om bijbels uit te delen en gesprekken aan te gaan over de Messias, Jezus Christus, die de vervulling van de shabbat is.

Shalom! (shalom aleichem gebruiken ze niet meer als groet in het dagelijkse leven…)