Shavuot

Het leven in en rondom de Shelter is een goed leven. Ik zou hier wel kunnen wonen voor mijn hele leven, maar in Nederland zijn er ook genoeg dingen te doen. De wetenschap dat er een plek zoals dit bestaat, is al genoeg om het in Nederland ook weer naar mijn zin te hebben en uit te kijken naar de tijd dat ik deze plek weer mag bezoeken, of een andere mooie plek op deze aarde. Maar zover is het gelukkig nog niet. Ik heb nog zo’n zes weken te gaan en die wil ik natuurlijk goed besteden! Het blijft alleen wel lastig om afscheid te nemen van mensen met wie je een band opgebouwd hebt. Eline, de Nederlandse vrijwilligster, is vandaag vertrokken met haar moeder die haar hier in Eilat is komen bezoeken. Het was erg leuk om met haar samen te werken en we hebben veel diepe en minder diepe gesprekken gehad over uiteenlopende onderwerpen. Gelukkig woont ze in Dordrecht en zien we elkaar weer in de nabije toekomst. Ze is trouwens niet de enige die vertrekt, want Pieter en Natalja gaan morgen en overmorgen ook weg, en ook met hen heb ik een goede band opgebouwd. Daarom verwacht dat ik dat ik de komende dagen weer even moet wennen aan de nieuwe samenstelling van de groep, die een stuk kleiner is geworden. De andere kant is wel dat ik meer ruimte krijg om initiatieven te nemen en verantwoordelijkheden op me kan nemen. Toch zal ik ze alle vier (Mary vertrok vorige week) erg missen. Binnenkort komen er twee nieuwe vrijwilligers, maar het is me nog niet bekend wanneer dat precies is.

Wat gebeurt er zoal in en rondom The Shelter? Vorige week hebben we het feest van de Shavuot gevierd, waarin de joden herdenken dat ze de tien geboden ontvangen hebben. Zoals vele andere joodse feesten is dat een voorafspiegeling van de komst van de heilige Geest, zoals we dat kunnen lezen in Handelingen. Shavuot betekent weken en de bedoeling daarvan is dat ze altijd precies zouden tellen wanneer het feest plaats zou vinden, in plaats van alleen maar te weten wanneer het plaats vindt. Op die manier zouden ze zich bewuster zijn van de betekenis van het feest, zoals herinnering een belangrijkste plaats inneemt in het Oude Testament. Dat geldt trouwens nog steeds voor Nieuwtestamentische gelovigen, maar daar hebben we niet zoveel oog meer voor. We vergeten al snel welke grote dingen God in ons leven gedaan heeft. Daarom vind ik de joodse feesten ook zo boeiend, omdat ze het volk Israel herinneren aan de rijke geschiedenis van het volk en de dingen die God allemaal gedaan heeft. Wat herinneren ze dan zoal? Denk aan de bevrijding van de slavernij van Egypte, één van de belangrijkste herinneringen van het volk, en aan het moment dat God de Rode Zee spleet, zodat het volk erdoorheen kon lopen. Zijn dat geen dingen om constant in herinnering te houden? Net zoals de dingen die God al in onze eigen levens gedaan heeft, die we zoveel als we kunnen in herinnering moeten blijven houden.

Het duurde dit keer wat langer om de blog te schrijven, maar dat betekent niet dat ik jullie vergeten ben hoor. Integendeel, ik verlang ernaar om jullie weer te ontmoeten en persoonlijk te horen hoe het met jullie gaat en wat voor mooie of minder mooie dingen er in de tussentijd gebeurd zijn. Met een aantal van jullie heb ik regelmatig e-mailcontact waar ik erg door bemoedigd wordt, en de reacties op mijn blogs lees ik ook met veel plezier. Bedankt daarvoor en blijf vooral reageren natuurlijk. Dit keer was de blog wat minder informatief, maar dat zal ik de volgende keer wel weer goed maken. Een ding waar je misschien voor wilt bidden, is het verlengen van mijn visum voor een maand. Over een twee weken (7 juni) ga ik een dag naar Jordanië, om daarna weer terug te komen met een stempel in mijn paspoort. De meeste vrijwilligers is het goed afgegaan, maar het is toch wel goed om ervoor te bidden natuurlijk.

Hoe was de Pinksterconferentie? :)