Het einde nadert...

Het leven in en rondom The Shelter Eilat is veelkleurig zoals altijd. Er zijn de afgelopen tijd allerlei interessante gasten langsgekomen met wie we een erg goede tijd gehad hebben. Zo was er de groep Amerikanen van een school genaamd Raven’s Crest, die hier niet alleen kwamen om vakantie te vieren en van de zon te genieten, maar ook om dienstbaar te zijn en ons bij te staan in het verkondigen van het goede nieuws. Op vrijdagavond (de shabbatsviering in The Shelter zelf) hebben ze geholpen met het klaarleggen van de bijbels en het afwassen na afloop. Op andere momenten zijn ze met John de stad in gegaan om traktaten uit te delen (vooral flyers die de film Jezus promoten). Een andere groep Amerikanen, vanuit de organisatie Chosen People, kwam ongeveer een week later. De dag dat ze aankwamen, vorige week vrijdag, hebben ze tijdens de shabbatsdienst een sketch opgevoerd die ons allemaal erg aangeraakt heeft. Er wordt in de Shelter niet zo vaak gebruik gemaakt van theater om een boodschap over te brengen, waardoor het des te krachtiger binnenkwam bij de mensen. Vanavond vindt er alweer een nieuwe shabbatsviering plaats, waar we allemaal erg naar uitzien. Waarom? De belangrijkste boodschap zal niet veranderen, namelijk dat Jezus gekomen is om ons redden van onze zondige natuur. Deze keer zal er alleen een tandarts aanwezig zijn die mensen zal bevrijden… van hun tandpijn of gewoon een goede schoonmaakbeurt geven. Ze komt uit Columbia en heeft lange tijd op een van de schepen van Operatie Mobilisatie gewerkt.

De afgelopen week heb ik veel kansen gehad om met mensen over Jezus te praten. Deze gesprekken vonden vooral binnen The Shelter plaats, omdat ik buiten The Shelter meestal alleen traktaten uitdeel en het er vaak niet van komt om echt in gesprek te gaan. Maar ja, daarvoor ben ik ook in The Shelter he? Wat ik in ieder geval van deze gesprekken geleerd heb is dat er veel meer kansen zijn dan ik denk. We hebben vaak niet zoveel tijd om mensen te leren kennen, dus het is belangrijk snel een initiatief te nemen. Daarnaast heb ik geleerd dat het net zo belangrijk om elkaar als medegelovigen te bemoedigen en soms te corrigeren als het nodig is. Het is geweldig als iemand zich bekeerd en aan het koninkrijk van God toegevoegd mag worden en er staat zelfs in de bijbel geschreven dat er dan feest is in de hemel, maar als we deze persoon daarna niet helpen om de eerste stappen te zetten in dit nieuwe leven, bestaat er een kans dat hij terugvalt in zijn oude leven, vooral als ze een drugsverleden hebben en na hun bekering nog steeds in een omgeving leven met veel verleidingen. Jezus zei niet voor niets: ‘Ga dus op weg en maak alle volken tot mijn leerlingen, door hen te dopen in de naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest, en hun te leren dat ze zich moeten houden aan alles wat ik jullie opgedragen heb’ (Mattheus 28:19 NBV). Hier in The Shelter zie ik dat voor mijn ogen gebeuren en we doen er als meer ervaren discipelen van Jezus dan ook alles aan om er te zijn voor pasbekeerden en hen bij te staan waar nodig. Een mooie les die ik hierin geleerd heb is dat we echt met autoriteit mogen spreken, niet omdat ikzelf zo goed ben, maar omdat we namens God spreken. We moeten niet terughoudend zijn als we spreken over dingen die het koninkrijk van God aangaan, maar we mogen zeggen waar het op staat. Als God voor ons is, wie zal er immers nog tegen ons zijn?
Voor een paar dagen hadden we een team van maar liefst vijf mensen. Het ene moment ben ik bijna de enige vrijwilliger en moet ik veel te lange diensten draaien en het andere moment heb ik opeens twee dagen per week vrij, gewoon omdat dat mogelijk is. Eén van ons had dat idee opgevat en in de praktijk gebracht. Het betekent wel dat de degenen die wel werken zes uur per keer werken in plaats van vier, en dat weegt toch zwaarder voor sommigen van ons. Volgende week hebben we dus weer gewoon één keer per week een vrije dag. Geweldig zo’n dag vrij, want wanneer ik in de Shelter ben is er altijd wel iets te doen en zijn er mensen die een beroep op je doen. Een vrije dag bestaat meestal minsten uit een bezoekje aan het strand en hoogstens een bergbeklimming, maar laatstgenoemde gebeurt vaak al tijdens een hardloopsessie, waar ik nog steeds erg van kan genieten.

Nog minder dan twee weken te gaan en ik ben ik alweer in de omgeving van Dordrecht te vinden. Raar idee hoor. Gelukkig loopt Israel niet weg en kan ik er later gewoon weer naartoe gaan. Dat ik ga dat ga doen is namelijk al zeker voor me. Waar moet ik anders mijn Hebreeuws voor gebruiken? :)

Shalom!

Stefan