Een andere wereld

Shalom Chaveriem!

Met vreugde kan ik jullie melden dat ik ondertussen mijn plek heb ingenomen in de christelijke hostel The Shelter in Eilat. Paulus, de Nederlandse vrijwilliger, heeft me al veel uitgelegd over de gang van zaken. Net voordat ik begon met het schrijven van deze blog heeft hij me al de taken van de middagdienst uitgelegd. De middagdienst begint om 12.00 u en duurt normaal gesproken tot 16.00 u. Ongelooflijk, het voelt alsof ik al weken in Israel ben, terwijl ik op het moment dat ik deze blog schrijf nog geen twee dagen in Israel ben!

De reis hier naartoe is eigenlijk heel voorspoedig verlopen. We waren zondag rond 14.00 u net na de dienst vertrokken uit ’s-Gravendeel naar Luik (Liege) in België, omdat mijn vliegtuig vanuit daar vertrok. Het vliegveld leek net een treinstation, zo klein, maar wel heel modern. Vreemd genoeg was ik de eerste in de rij om in te checken, dus we hadden nog genoeg tijd om samen koffie te drinken (mijn ouders, broertje en oma waren mee). Mijn vliegtuig vertrok uiteindelijk pas iets over half zeven (normaal: 18.15 u), maar het kwam wel ruim op tijd in Tel Aviv aan.

Alleen reizen

Wat mijn reis naar en door Israel zo bijzonder maakte is dat ik elke keer weer iemand ontmoette met wie ik kon praten en me op mijn gemak voelde. Dat is ook het voordeel van het alleen reizen (zeker aan te raden om eens te doen). In het vliegtuig kwam ik naast een ultra-orthodoxe jood te zitten die dwars tegen mijn verwachtingen in erg open was. Raphael, zoals hij heet, was in België voor een zakelijk bezoek, zoals hij wel vaker deed. Al voordat we waren opgestegen had ik me al voorgesteld en stelde hij voor om bij hem, zijn vrouw en kinderen een kop thee te komen drinken in een plaatsje onder Jeruzalem genaamd Beitar Ilet. Nou, dat zag ik wel zitten! Gedurende de vlucht hebben we over allerlei dingen gesproken en heeft hij me vooral veel verteld over Jeruzalem en zijn overtuigingen. Toen we eenmaal in Tel Aviv geland waren zorgde hij ervoor dat ik op de goede plek terecht kwam.

Tel Aviv

Dat was een mooi uitzicht zeg! Vanuit het vliegtuig zag Tel Aviv er fantastisch uit en zodra we geland waren rook ik al dat ik niet in Nederland was… een zoete, warme geur, en wat een aangename temperatuur zeg! Ik werd op het vliegveld trouwens maar liefst twee keer ondervraagd: toen ik net uit het vliegtuig kwam (ik werd er uitgepikt… vraag me niet waarom) en even later voor de stempel …. Het ging maar net goed volgens mij. De eerste dame die me ondervroeg zaagde me zowat door. Maar goed, ik moest dus op de een of andere manier naar het hostel komen en ik en Raphael kwamen erachter dat ik het beste de nachttrein kon nemen naar het eerstvolgende station (Merkav) en vanaf daar een taxi. Toen ik een kaartje gekocht had en op de trein wachtte, knoopte ik een gesprek aan met een Poolse moeder en dochter (namen ben ik vergeten…) die samen op vakantie waren. Naast dat het erg leuk was om met hen te praten, scheelde het me ook geld, want we kwamen op het idee om de taxi te delen. Uiteindelijk kostte de taxi mij dus maar 21 shekel (4 euro) en de trein nog minder. Eenmaal bij het hostel (Hayarkon 48) aangekomen was ik natuurlijk bekaf. Ik kwam terecht in een kleine kamer met drie stapelbedden waar het ook ’s nachts erg heet was. Het gaf toch wel een raar gevoel om met vreemden in een kamer te slapen, vooral omdat ik ’s nachts aankwam. Door alle ervaringen had ik uiteindelijk maar iets van twee uur geslapen…

Een paar uur later alweer besloot ik er om 8.00 u uit te gaan, ontbijt te nemen (kan gewoon uit de keuken gepakt worden), een gesprek aan te gaan met Allan, een Amerikaan, mijn ouders een mail te sturen en me te oriënteren op de vervolgreis. Rond 9.00 u was ik met een kleine bus samen met Allan op weg naar het centrale busstation om daar de reis voor te zetten. Het bleek tevens een groot indoor winkelcentrum te zijn, dus het duurde even voordat ik zag waar ik naartoe moest. Toen ik dat eenmaal wist, kocht ik een kaartje voor de eerstvolgende bus naar Eilat voor 73 shekel die om 11.00 u zou vertrekken. Dat was 1,5 uur later, dus ik had nog wat tijd om rond te kijken. Niet dat ik daar zoveel energie voor had hoor… meer tijd spendeerde ik in het observeren van de Israeli’s en natuurlijk viel het me op dat er zoveel jonge Israel’s in legeruniform rondliepen. Overal gewoon! Meestal in groepjes, maar soms ook alleen. Soms kwamen er ook soldaten met grote geweren in hun handen langlopen. Enne, ik weet nu waarom de jassen die Timo en ik dragen uit Israel komen en waar ze voor gebruikt worden. Het zijn hun legerjassen! (kleur: lichtbruin) Ik dacht: ‘Hey, die gast heeft mijn jas aan!’ Hun jassen waren alleen wat mooier. En waarom zit er geen kraag aan? Nou, er komt nog wat onder. Dat moet de reden zijn :)
Na een interessante wachtsessie en nadat ik wat eten en drinken gekocht had (goedkoop!) voor onderweg was ik klaar voor vertrek. Ondertussen had ik al kennis gemaakt met een jongen Richard uit Nieuw-Zeeland die een T-Shirt droeg van Day of Fire, een band die ik zelf ook erg goed vind. Oftewel, opnieuw had ik een iemand gevonden met wie ik op kon trekken gedurende de reis naar Eilat door de Negev-woestijn (check de foto’s) die uiteindelijk ongeveer 5,5 uur zou gaan duren… 1,5 uur meer dan de vliegreis. We hadden drie pauzes en het uitzicht was adembenemend! Ik kwam pas rond 16.15 u in Eilat aan en nog later bij het hostel, omdat ik het niet gelijk kon vinden en ik zo eigenwijs was om eerst zelf te zoeken. Toen ik toch maar besloten had om te bellen bleek dat Paulus, andere Nederlander, zo naar mij toe kon lopen. Ik was helemaal bezweet van de warme temperatuur (+/- 32 graden) en de bagage die ik meezeulde. Tja, je moet er wat voor over hebben he?
… het bleek uiteindelijk nog een lange avond te worden, want ik ben nog meegegaan naar de ‘worship night’ van de plaatselijke (en enige) kerk die John leidt. Daar werden afwisselend Engelse en Hebreeuwse liedjes gezongen. Gelukkig stond bij de Hebreeuwse liedjes de vertaling erbij, want ik versta er natuurlijk nog weinig tot niets van (hopelijk gaat dat beter worden). Paulus speelde daar piano, ene Daniel speelde dharbuka (handtrommel), Marco gitaar en er waren twee zangeressen. Na de worship night was er taart en limonade, want Daniel vierde zijn verjaardag. Dat vond ik niet erg, dat begrijpen jullie wel :) Daarna ben ik nog meegegaan naar het huis van Marco, de gitarist, waar ze ‘Back to the future’ gingen kijken. Daniel bestelde nog pizza, dus we kwamen niks tekort! Oh, en Daniel vroeg al of ik met de Sudanezen (die worden door hen geholpen) elke zondag te gaan hardlopen. Ook kan ik Djembéles gaan geven.

Deze blog is misschien een beetje aan de lange kant, maar ik hoop dat jullie zo een beetje mee kunnen genieten van de fantastische tijd die ik nu al achter de rug heb. Wanneer ik deze blog afmaak is het alweer 18.25 u. Vanmiddag namen John en Judy Pex me nogmmee naar de Princess Beach, waar het koraalrif is. Daar heb ik mijn eerste snorkelervaring gehad! Het was even wennen, maar ik had het al gauw door. Hoe kan het ook anders… de wereld die je onderwater te zien krijgt is prachtig! Dan wil je wel. De vissen die je normaal gesproken in een aquarium ziet, zwemmen hier gewoon langs je heen, zo dichtbij dat je ze kunt aanraken. Dat maakte best wel indruk op me. Nu ben ik weer terug en ben ik klaar om me weer tussen de gasten te mengen. Langzamerhand begin ik steeds meer te wennen aan de temperatuur en begin ik een band op te bouwen met de mensen hier. Morgen heb ik nog geen verplichtingen, maar over een paar dagen ga ik mijn eerste diensten draaien. De eerste vier dagen met een andere vrijwilliger erbij en daarna alleen. Het houdt in dat ik de sleutel van het hostel krijg, mensen te woord sta , telefoontjes beantwoord, gasten in- en uitcheck, schoonmaak en natuurlijk veel praten met de gasten die van over de hele wereld komen. In het begin zal het waarschijnlijk nog wel zoeken zijn, maar ik heb er alle vertrouwen in dat ik mijn draai wel ga vinden.

Nou, ik ga maar eens naar het park om wat foto’s en deze tekst te plaatsen op mijn website. Ik hoop dat het lukt! (Jullie merken het wel)
Groeten uit Eilat!